Even wat gezapt tijdens het wachten op ontbijt om 08.10: de avond ervoor rond 23 uur hadden 5 mensen met capuchons een rijdende dubbeldekkerbus in brand gestoken, nadat ze de passagiers hadden gedwongen naar beneden te gaan. Niemand raakte gewond. Er waren geen pamfletten uitgedeeld. De eerste grotere actie sinds het in brand steken van van alles medio oktober. Het filmpje werd diverse keren herhaald tijdens het nieuws, en zag er eng uit. Ik kon het thuis niet meer terugvinden.
Onze bed en breakfast eigenaar had op ons verzoek de dag ervoor al een taxi besteld; hij gunde de rit aan zijn vriend Bruno. Ik ging voorin zitten en zo kreeg ik mijn een na laatste kans om Spaans te oefenen en nog meer te horen over dit intrigerende land.
Bruno legde uit dat het om het verschil in arm en rijk gaat. Chili is het enige kapitalistische Zuid-Amerikaanse land waar een paar rijken extreem rijk zijn en een heel grote groep straatarm is.
Ik vroeg hem naar de reactie van de rijke mensen op de acties en protesten, de leuzen op elke muur in het centrum. De rijken zeggen gewoon: jullie willen toch geen staat zoals Cuba of Venezuela? En betalen geen belasting. Het zou eerlijker zijn als de rijken mee zouden betalen aan allerlei gemeenschappelijke voorzieningen: kapitalisme met socialisme erin.
Hij heeft niet veel vertrouwen in de hervorming van de grondwet van april; is bang dat het met heel kleine stapjes gaat.
Even paniek op het vliegveld omdat mijn plastic zakje met paspoort, immigratiedocument, ns kortings pas niet op de juiste plaats zaten, nl in mijn groene telefoontasje. Pas op het vliegveld bij het inchecken merkte ik het. En raakte ik direct in paniek toen ik voor me zag hoe ik het in het bovenste laatje van het nachtkastje had gedaan, de dag ervoor 's ochtends zodat ik niet de hele dag dat paspoort bij me had, bij het lopen door Santiago. Weer in het Spaans en wat Engels hulp gevraagd bij een loket, waarop de hosteleigenaar een foto maakte van die la: leeg. Na even zoeken vond ik het paspoortzakje in mijn koffer in een binnenvakje. Dat was wel even spannend.
Hiernaast een foto van de bak bij de handbagage-scanner: vooral zakmessen, scharen ed: artikelen die mensen niet mee mogen nemen in de handbagage.
"De Chileense droom is nog springlevend, met mo 19-12-2919: het al in 1973 gecomponeerde lied: El pueblo unido jamas será vencido, door Sergio Ortega (wikipedia)
Cantamos... no dejamos a nadie ciego,
no violamos a nadie,
no golpeamos ni torturamos a nadie...
Cantamos... y con nosotros decenas de miles...
fue muy bello y esperanzador...
Vertaald:
Het verenigde volk zal nooit worden verslagen
Sergio Ortega
We zingen ... we maken niemand blind,
we verkrachten niemand,
we slaan of martelen niemand ...
We zingen ... en met ons tienduizenden ...
het was erg mooi en hoopvol ...