in een Boeing 737-9. Op wikipedia vond ik over de Boeing 787:  [...] zo claimt Boeing, 20 procent zuiniger dan vergelijkbare toestellen. Boeing bereikt dit door het toepassen van een nieuwe generatie (bleedless) motoren, door het gedeeltelijk vervangen van het hydraulische systeem door elektrische systemen, verbeterde aerodynamica en aanzienlijke gewichtsvermindering. De Boeing 787 is het eerste lijntoestel dat qua gewicht voor meer dan 50% uit composietmaterialen bestaat.

Over de 787-9: Boeing claimt dat de 787-9 de beste passagierskilometer-kosten van alle toestellen uit de 200-300 LCA-markt biedt. De 787-9 biedt standaard plaats aan 263 tot 282 stoelen. Het toestel is de concurrent van de Airbus A350-900 en de vervanger van de Boeing 767-400ER en 747-400M. Het toestel heeft een reikwijdte van 15.750 km. De eerste vlucht van de 787-9 vond plaats op 17 september 2013.

KLM over dit toestel

Maar er zijn wel technische problemen geweest  met de 787 (toiletten, de lithium batterij, zelfs een vliegverbod in januari 2013) In NL is de "dreamliner"  sinds november 2015 en ook wij kregen te maken met een technisch mankement. 

Iedereen zat, klaar voor vertrek.  De gezagvoerder sprak ons toe dat we te maken hadden met een niet ernstig mankement aan de airconditioning, dat echter wel verholpen moest worden. Dat zou tussen  1 uur en 1 uur en 50 minuten gaan duren. Geen fijn vooruitzicht voor een vlucht die toch al 17 uur zou duren, met overstap in Buenos Aires. Ik was dan liever nog een uur op Schiphol blijven wachten. Maar gelukkig viel het mee en konden we binnen een half uur vertrekken. 

Echter, waar wij zaten bleef het ontzettend warm, alsof in ieder geval bij ons de airco het niet deed. Later hoorde ik van Jorrit, dat het bij hen koud was geweest. Zij zaten vlak bij de nooduitgang, mogelijk is het daar altijd wel kouder.

Verder verliep de reis prima, weer een lekkere vegetarische maaltijd. Mooi beeldscherm, aardig wat Spaanse films bekeken. Ik had alleen wel last van de ruis van de vliegtuigmotoren, waardoor ik moeite moest doen om het Spaans goed te verstaan. Ook waren veel films alleen in het Engels vertaald, of helemaal niet vertaald.  

De opvolger: 737-max staat nog steeds aan de grond, de productie is stopgezet.

Geld pinnen lukte bij mij niet, later bleek dat ik mijn bankpas was vergeten in te stellen op betalen buiten Europa.

We kochten een sim-kaartje bij een klein standje met een alleen Spaans sprekende jonge vrouw. Marijke was sneller klaar met pinnen en ontdekte het stadje en kocht vast een simkaart. Dat bleek omslachtig en mocht je niet thuis doen. Pas bij thuiskomst ontdekten we dat het een kaartje van Claro was en pas net ontdekt dat het geen dekking heeft in Patagonië (gebied bij Puerto rio tranquillo) . Helaas.  

Het staat wel in het rijtje van 3 grote providers, als 3e dan. Entel bovenaan, gevolgd door Movistar. zie deze vergelijking.

Jammer dan, het is voor nu erg prettig om internet te hebben op ons mobiel. Maarten en ik kochten een kaartje voor 30 dagen, elk 20.000 pesos (circa 21 euro). Delen door 1000 en dan nog iets erbij. (1000 pesos = 1,19 euro).

Van Entel kom ik niet goed achter de dekking. Bij obligatoir staat Puerto rio tranquillo er  ook niet bij, wel wat plaatsen in de buurt.  Op deze kaart zou je het ook moeten kunnen vinden.

Daarna met de taxi naar ons appartement, waar de verhuurster al klaar stond. Vreemde toegang: dichtgetimmerde ingang. Foto volgt. 

Toch maar naar binnen gegaan, daar troffen we een receptiebalie. Het bleek een groot appartementencomplex, waarin wij een appartement hadden gehuurd van een particulier, die direct contact betaald wilde hebben. Gelukkig had Hester al bedacht om ons even op te zoeken met Mila. Zij pinde geld en ook dit weer opgelost.. We dronken even een heerlijk sapje op een terras, mijn favoriete combinatie met appel, grapefruit en gember hadden ze hier ook.