Het bleek enorm lastig om mijn praatje voor de bruiloft te printen. Ik had het thuis al geprint en meegenomen, maar was het mapje met de prints kwijtgeraakt, waarschijnlijk bij de overstap in Brazilie. Ik had hem mee op usb stick, maar de concierge van het gebouw met ons appartement had geen printer; de 2 printshops in de buurt, die ik op Google maps vond, bleken niet te bestaan. Gelukkig vond ik deze, in de buurt, dankzij de concierges, die me een briefje meegaven met deze tekst: (ik snapte niet goed wat ze zeiden): Galeria al lado del lides hay un ciber para imprimir.
In een klein overdekt steegje naast een soort supermarkt met tal van winkeltjes was inderdaad een klein kantoortje met een printer. Heel prettig! Nu kon ik Carmen en Alex vragen om nog even naar mijn Engelse en Spaanse tekst te kijken. Ze hadden een paar goede suggesties. Ik had de vertaalmachine van https://deepl.com gebruikt, die doet het best goed!
Met ons 12en gingen we in een 16 persoons busje naar Val Paraiso. Een chauffeur reed ons en er was een gids mee die ons onderweg veel vertelde in goed Engels.
Over de protesten, de verkeersregelaars (zie verslag gisteren). Hij benoemde wat hij zag: golfvelden, avocado's en lichtte toe: mensen houden van avocado's, ook in het buitenland, daarom wordt er steeds meer geteeld. Golfen vinden mensen ook leuk. Door klimaatverandering valt er steeds minder regen. Vorig jaar 150 mm, terwijl 230 normaal was.
Tijdens een stop bij een lama boerderij met lekkers, informeerde ik naar het waterverbruik van avocado's en golfterreinen en dat was veel. Niet fijn is ook dat er voor burgers een maximum hoeveelheid water te verbruiken is, de eigenaar van het water wil genoeg voor zichzelf en zijn bedrijven over houden.
We reden helemaal naar boven, naar het eerste huis van Pablo Neruda. Prachtig gelegen, heel mooi uitzicht op zee en ook van binnen heel inspirerend. Vier van ons namen een audiotour en hoorden onder andere hoe belangrijk hij spelen vond en daarom gekozen had voor een speelgoedpaard in de woonkamer.
Portretten verloren een oog. Dit nadat bekend werd dat de rubberkogels van de politie meer dan 200 burgers verwondden aan een oog of zelfs geleid hadden tot het verlies van een oog, sommigen verloren het zicht in beide ogen. Na de protesten hierover zegde de politie toe geen rubberkogels meer te gebruiken. https://www.hln.be/nieuws/buitenland/na-de-honderden-gewonden-chileense-politie-belooft-betogers-niet-langer-met-rubberkogels-te-beschieten~aae98fef2/
Zo worden de huizen genoemd die lijken te liegen: je verwacht een huis binnen te stappen en aan de achterkant verwacht je een gelijkvloerse tuin. Maar wij gingen dit huis binnen en aan de achterkant troffen we een balkon en eronder 6 verdiepingen! zie het fotolinkje voor een foto van de achterkant
Na Valparaiso gingen we op weg naar Vina del Mar, met een paar welkome tussenstops, want het werd snikheet in de bus, vooral achterin waar ik zat.
Onze gids had een restaurant gereserveerd. Hier genoten we , om half 4, een heerlijke driegangen maaltijd, met glaasje piscosour vooraf. We hadden de gids willen trakteren, maar dat hoefde niet. De chauffeur en hij kregen een gratis maaltijd van het restaurant als dank voor de gasten die hij aanleverde (wij). We hadden wel honger! Na ons beetje karig ontbijt om 07.30.
Fijn om op onze bruiloftslocatie te zijn. Ook hier een coctail bij aankomst en daarna heerlijk eenvoudig buffet, eenvoudig vergeleken met het chique Chileense diner van de dag ervoor.